OVER ONS

 

Onze dochter werd misbruikt door de buurman (Geert B)

‘Onze dochter is een veilige jeugd ontnomen’

Een eenzame, sneue man, dat vonden Priscilla en Marcel van hun buurman Geert B, tot we ontdekten dat hij ons dochtertje misbruikte.
“Het liefst hadden we hem ik weet niet wat aangedaan.”

Veel te jong

Marcel belt de huisarts, waar ze direct terecht kunnen en die stuurt het gezin meteen door naar het ziekenhuis. Tegen de avond komen ze daar aan en al snel staat er een heel team om hen heen. Het ene na het andere onderzoek volgt. In het begin onderging mijn dochter het gelaten, maar het werd allemaal steeds vervelender voor haar.

Ze had pijn, kon nog steeds niet plassen en al die mensen bleven maar vragen stellen en aan haar zitten, terwijl ze zelf natuurlijk veel te jong was om te begrijpen wat er aan de hand was. Op een gegeven moment heb ik haar meegenomen om even bij de baby’tjes op de kraamafdeling te kijken. Daar kon ze eindelijk een beetje ontspannen en van opluchting liet ze haar plas lopen terwijl ik haar op mijn arm had. Het kon me niets meer schelen, ik was allang blij dat ze zich eindelijk wat rustiger voelde.”

Blijven malen

Er wordt DNA-materiaal gevonden, maar gelukkig blijkt dat er vanbinnen niets blijvend beschadigd is, het bloeden werd veroorzaakt door twee kleine wondjes. Eigenlijk wilden de artsen haar nog een nachtje ter observatie in het ziekenhuis houden, maar dat wilde ik niet. Ze ging gewoon met ons mee naar huis, ik was niet van plan ook maar een minuut van haar zijde te wijken.

Om twee uur ’s nachts konden we eindelijk naar huis, we zagen Geerts fiets staan, hij was dus ook thuis. Het liefst waren we meteen naar hem toe gegaan om hem ik weet niet wat aan te doen, maar de zedenpolitie had ons op het hart gedrukt niet voor eigen rechter te gaan spelen.

Dus gingen we maar naar bed maar van slapen kwam niet veel. We bleven malen, vroegen ons af of we dit hadden kunnen voorkomen en wat er precies was gebeurd. Wat ik vreemd vond, is dat mijn schoonmoeder niet bereikbaar was geweest, we hadden haar die middag en avond een paar keer gebeld om te vragen of zij Geert had binnengelaten, maar ze nam niet op. Ik had er een naar gevoel bij.

Iets heel ergs

De volgende ochtend belt Priscilla haar ouders om ze het nieuws te vertellen. Maar hoe doe je dat? “Ik heb maar gezegd dat ik iets heel ergs moest vertellen, en daarna heb ik zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen wat er was gebeurd en wat we tot dan toe wisten.

Andere naaste familieleden lichtten we ook in, maar verder mochten we er met niemand over praten. Dat was volgens de politie nodig zolang het onderzoek naar de buurman liep. Op vrijdag, twee dagen nadat het misbruik wordt ontdekt, wordt buurman Geert gearresteerd en zijn computer in beslag genomen. Een paar dagen later wordt Priscilla op haar werk gebeld: of ze zo snel mogelijk naar het politiebureau kan komen. Ik moest bij zeven foto’s aangeven of ik iets herkende.

De eerste twee kwamen me niet bekend voor, maar op de derde herkende ik mijn beddengoed en het handje van mijn dochter. Op weer een andere foto stond ik zelf, samen met mijn dochter. De politie legde uit dat op Geerts computer honderden foto’s waren gevonden van mijn dochter. Kinderporno, die hij ook met anderen had gedeeld. Vreselijk om dat te moeten horen over je eigen kind. Als we wilden, mochten Marcel en ik de foto’s zien, maar de politie raadde ons dat sterk af.

De rechercheurs waren zelf ook behoorlijk van slag geweest van de beelden, we hebben het dus niet gedaan. Ik denk niet dat we er iets mee zouden opschieten.

Erbij betrokken

Een slopende tijd breekt aan. Het gezin verhuist zo snel mogelijk naar een andere stad, ze willen weg van de plek waar alles is gebeurd. Ondertussen komen er steeds meer details over het misbruik naar boven, waar ze, zolang het onderzoek loopt, met niemand over mogen praten.

Doordat de buurman zo veel foto’s had, kon worden vastgesteld dat onze dochter al sinds ze een paar maanden oud was door hem werd misbruikt. Het kan niet anders dan dat Marcels moeder daarvan heeft geweten, hoewel ze er met ons nooit over heeft willen praten. Ze ontweek het.

Maar zij heeft hem binnengelaten op de dagen dat ze bij ons oppaste, en ik kan me niet voorstellen dat ze het normaal vond dat een volwassen man zo veel interesse toonde in een klein meisje. Er zijn foto’s waarop mijn dochter gekneveld was. Dat laat een kind niet toe, hoe klein ze ook is. Dus óf ze moet daarbij geholpen hebben óf ze heeft haar horen huilen en het gewoon genegeerd. De politie vermoedde ook dat zij erbij betrokken was, want ze is opgepakt en heeft een paar maanden vastgezeten.

Helaas is ze bij gebrek aan overtuigend bewijs vrijgesproken, zelf is ze altijd stellig blijven ontkennen, en onze vragen heeft ze nooit beantwoord. Ze heeft ook nooit meer gevraagd hoe het met haar kleindochter ging. Ongelooflijk!. Marcel heb ik dat nooit kwalijk genomen. Hij kon er niets aan doen, het was al erg genoeg voor hem dat hij door de hele situatie ook een moeder is verloren.

Enorme impact

Priscilla’s dochter blijkt niet de enige te zijn die door hun buurman werd misbruikt, er komen meer zaken aan het licht. Zo komt Geerts DNA overeen met dat wat er gevonden is op het lichaam van een seksueel misbruikt en gewurgd meisje, begin jaren negentig. Voor al deze delicten moet hij voor de rechter komen. Dat was de eerste keer dat we hem weer zagen, hoewel we wisten wat er zou komen, was die rechtszaak erg confronterend.

Die man horen bekennen wat hij je dochter heeft aangedaan, alle details weer horen, dat is vreselijk. Gelukkig hebben we elkaar er goed doorheen kunnen slepen. Uiteindelijk kreeg Geert twaalf jaar celstraf en tbs. Hij is in hoger beroep gegaan en dat loopt nog steeds. Maar het maakt eigenlijk niet uit wat voor straf hij krijgt, niets is genoeg voor ons. De schade die hij heeft aangericht, kun je op geen enkele manier ongedaan maken.

Alle spanning heeft een enorme impact op het gezin en hun omgeving. Een klein jaar na de ontdekking komt Marcel in het ziekenhuis terecht met hartklachten, hij heeft een infarct gehad, veroorzaakt door stress. Met hun dochter gaat het soms goed, soms minder, ze hangt erg aan mij, het is mama voor en mama na. Ze heeft psychische begeleiding en het lijkt erop dat ze zich geen concrete dingen kan herinneren. Maar het is wel duidelijk dat ze er onbewust iets aan heeft overgehouden, ze is een tijdje heel bang geweest voor mannen, zelfs van Marcel moest ze niets weten. Alle mannen waren grote, boze kerels. Ze is nu zes en begon laatst met zwemles bij een aantal badjuffen en-meesters, maar opeens was ze onverklaarbaar verdrietig en opstandig. Ik heb haar maar van zwemles af gehaald en nu gaat het beter. Ik doe gewoon wat goed voelt. Zelf ben ik ook niet meer de onbezorgde moeder die ik was, wat de buurman ons heeft aangedaan, zal nooit helemaal weggaan. Die dag dat we dat bloed vonden, heeft ons ook in één klap veranderd.

Schuldig

Marcels vader, met wie ze een heel goede band hadden en die ze veel zagen, zat tussen twee vuren. Aan de ene kant zijn vrouw, die hij trouw elke maandag bezocht toen ze in de gevangenis zat, en aan de andere kant zijn zoon, schoondochter en kleinkind, die mede door toedoen van zijn vrouw in een verschrikkelijke situatie waren beland. Erover praten wilde hij niet, maar het was wel duidelijk dat hij zich er heel schuldig over voelde. Veel erger dan wij konden vermoeden.

Alles was net weer een beetje op de rails – we hadden een fijn nieuw huis, waren net weer volledig aan het werk en Marcel was goed hersteld van zijn hartinfarct – toen mijn schoonvader het niet meer aankon, hij pleegde zelfmoord.

Een extra klap, die ons nog altijd erg veel verdriet doet en ondertussen gaat hun strijd tegen Vereniging Martijn door. Ze worden daarbij gesteund door een bekende letselschadespecialist, Yme Drost. Hij is een enorme vastbijter, gelukkig, want dat hebben we wel nodig.

Eerst werd gezegd dat we geen aangifte tegen Martijn konden doen, later bleek dat toch mogelijk. Het Openbaar Ministerie begon zelf een rechtszaak om Martijn te verbieden, onder andere met onze informatie. Toen de rechtbank in Assen Martijn vorig jaar verbood, kon ik wel juichen van geluk. Ik was dan ook geschokt toen het hooggerechtshof in Leeuwarden vorige maand besloot dat het verbod niet geldig is en dat de vereniging mag blijven bestaan.”

Toe aan rust

De laatste 5 jaar waren enorm hectisch, we hebben amper de tijd gehad om alles te verwerken. Maar als het nodig is, vecht ik door, voor mijn meisje. Wat ik haar het allerliefst had willen geven, een veilige jeugd, is haar in ons eigen huis ontnomen. Deze club is nu verboden, is het minste wat ik voor haar kan doen.”

Marcel en Priscilla hebben vanaf 18 april 2014 Strijd Tegen Misbruik (STM) opgericht voor slachtoffers. Omdat wij ook slachtoffers zijn, en niet worden erkend door de wet, en dus geen schade kunnen verhalen op de dader. Wij hebben ons hier hard voor gemaakt, en hebben veel mensen aangesproken uit de Tweede kamer in Den Haag. Kamerleden van de grotere partijen van Nederland staan achter ons. Per 11-06-2015 zijn wij een officiële stichting geworden.